Od 1 września można składać wnioski o przejście na emeryturę wg nowych zasad. Obecnie wiek emerytalny dla kobiet to ponownie 60 lat, a dla mężczyzn – 65 lat. Rząd głośno chwali się spełnieniem obietnicy wyborczej, ale bardzo cicho dodaje, że krótszy czas pracy oznacza dużo niższą emeryturę.
Wg szacunków ZUS, prawo do przejścia wcześniej na emeryturę dotyczy w tym roku ponad 300 tys. osób. Badania prowadzone przez różne instytucje i organizacje wskazują, że ok. połowa z nich chce skorzystać z przysługującego im prawa. Cieszą się z możliwości odpoczynku od pracy, poświęcenia się swoim hobby, pomocy dzieciom w wychowywaniu wnuków. Wiele osób przeżyje rozczarowanie, gdy otrzyma pierwszą emeryturę. Wysokość świadczenia będzie wiele niższa od dotychczasowych zarobków.
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przyznaje, że staż pracy dłuższy o rok oznacza wzrost emerytury o ok. 8 proc. Wg symulacji opracowanej przez ZUS, kobieta urodzona w 1958 r., która uzbierała 300 tys. zł kapitału początkowego i po 1999 r. (rok wejścia w życie reformy emerytalnej) zgromadziła 150 tys. zł składek, przechodząc na emeryturę w wieku 60 lat otrzyma 1734 zł brutto. Gdyby pracowała o dwa lata dłużej, jej świadczenie wzrosłoby o 210 zł brutto miesięcznie. Wydłużenie aktywności zawodowej do 65 roku życia oznaczałoby wzrost jej świadczenia emerytalnego do 2.313 zł miesięcznie.
Z kolei Konfederacja Lewiatan szacuje, że rezygnacja z pracy przy obniżonym wieku emerytalnym oznacza spadek wypłacanego w przyszłości co miesiąc świadczenia nawet o tysiąc zł.
Obniżenie wieku emerytalnego przez obecny rząd stoi w sprzeczności z tendencją europejską. W większości krajów obowiązuje już, albo wkrótce zacznie obowiązywać, równy wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn na poziomie 65-67 lat życia. Identyczna granica wieku przejścia na emeryturę jak w Polsce jest tylko w Albanii. Wcześniej kończą pracę mieszkańcy Ukrainy, Białorusi i Mołdawii.
